چین، عراق را هم به تور انداخت
خبر انعقاد قرارداد فی‌مابین شرکت نفتی ژنهوای چین و کشور عراق احتمالا به مذاق علیرضا رزم‌حسینی وزیر صمت ایران خوش نیامد. چند وقتی است که خبری از پیشرفت تلاش‌های ایران برای نهایی‌سازی توافق راهبردی موسوم به سند همکاری ۲۵ ساله در زمینه تجارت با چین به گوش نمی‌رسد اما آن طور که پیداست طرف چینی بیکار ننشسته بوده و با سرعت چشمگیری موفق به انعقاد قرارداد با شرکت ملی نفت عراق شده است. از آنجایی که طبق قرارداد جدید عراق و چین میلیون‌ها بشکه نفت هر ماه از عراق به چین صادر خواهد شد، بدیهی است که از دید پکن ارزش هر قرارداد نفتی با تهران به شدت کاهش پیدا کرده است.
این امر را می‌توان به عنوان نشانه‌ای از نارضایتی چین در پی لو رفتن پیشنویس سند همکاری ۲۵ ساله ایران و چین تلقی کرد و شاید هم روشنگر دلیل عدم پاسخ نامه‌ای باشد که چند ماه پیش حسن روحانی، رییس جمهور ایران، برای ابراز آمادگی ایران برای امضا و انعقاد سند همکاری به شی جین پینگ همتای چینی خود ارسال کرد. با توجه به وضعیت نامطلوب روابط دوجانبه دولت ما برای جذب سرمایه‌گذاری چینی چه وعده‌هایی را می‌تواند بدهد؟ چه برگ برنده‌ای را در دست دارد؟ و آیا اصلاً توافق با چین بدون اینکه منافع امنیت ملی به خطر بیفتد امکان‌پذیر است؟ در سلسله نوشتارهایی که تابستان امسال در سایت خود منتشر کردیم به تفصیل به طرح یک کمربند یک راه چین و خطرات احتمالی آن برای ایران پرداختیم و هرچند که ممکن است توافق جدید چین با عراق به زیان ما باشد، از طرف دیگر با اجرای آن برای مسئولان و صاحب‌نظران ما فرصتی فراهم می‌آید تا با دقت رفتار چین با طرف عراقی را نگاه کرده و بسنجند و از آن عبرت بگیرند تا ایران به سرنوشت بسیاری از کشورها در رابطه با چین – یعنی همان تله بدهی – دچار نشود.
بیشتر بخوانید:
زنجیر طلایی باز همان زنجیر است
چین با جمهوری اسلامی پاکستان چه کرد؟
چین از مالدیو چه می‌خواهد؟
افزایش صادرات گاز به ترکیه و عراق: در همیشه به یک پاشنه نمی‌گردد
چگونه سری‌لانکا به دام چین افتاد؟
آب و برق و گاز مجانی، نقطه آغاز قرارداد اجتماعی جدید حکومت با شهروندان؟
