بنزین لیتری چند قطره خون؟
حالا که اینترنت در کشور دوباره وصل شده می‌خواستم عواملی که منجر به حوادث اخیر شد را مرور کنم تا علت کشته و زخمی شدن صدها نفر از هموطنان معلوم شود و در عین حال نیز تلاش کنم برای این سوال که چه چیزی سبب شد تا این مردمِ جان به لب رسیده برای ابراز نارضایتی و عصبانیت خود به خیابان بریزند، پاسخی بیابم.
به نظر می‌رسد که اصل قضیه چیزی جز سوءمدیریت اقتصادی و سوءاختصاص منابع نیست. طبق آمار اوپک در ماه اکتبر 2019 تولید نفت ایران به میزان 2146 بشکه در روز بود. هرچند این میزان تولید مقداری از میزان متوسط یعنی 3537 بشکه در روز می‌باشد، ایران کماکان دارای ذخایر بزرگ نفت است و به گفته ناصر عاشوری قلعه رودخانی، دبیر کل انجمن صنفی کارفرمایی صنعت پالایش نفت ظرفیت پالایشی موجود چیزی حدود 100 میلیون لیتر بنزین در روز است. در همین رابطه نیز حسن روحانی رئیس جمهور ایران در سال 1395 در توئیتی نوشت: «در سال آینده (1396) با افتتاح پالایشگاه جدید شاهد افزایش کیفیت و #خودکفایی در تولید #بنزین خواهیم بود» و تولید ملی بنزین به رغم تحریم‌های آمریکا و بین‌المللی در واقع نه تنها در حدی است که تقاضای داخلی را تامین کرده بلکه در سال جاری 10 هزار واحد آن به کشور افغانستان صادر شده است. با این وجود هنوز مسئولان برای این سوال که وقتی ایران در تولید بنزین به خودکفایی رسیده است چرا قیمت آن باید افزایش پیدا کند، به مردم ندادند. یعنی پول حاصله از صرفه‌جویی در واردات کجا رفته که به جیب مردم نرفته است!
در فیلم‌ها و سریال‌ها می‌بینیم که رییس پلیس به زیردستان خود می‌گوید برای شناسایی مجرم رد پول را دنبال کنند. خارج از فیلم و سریال متاسفانه دستیابی به حقیقت به این سادگی نیست و هیچ معلوم نیست که دولت و حکومت با پولی که از مردم به عنوان مالیات و دیگر هزینه‌هایی که بر مردم تحمیل می‌شود چه کار می‌کند و به کجا اختصاص می‌دهد. یقینا اگر این پول‌ها به درستی اختصاص می‌یافت، به طور چشمگیری از مشکلات معیشتی مردم کاسته می‌شد ولی این حقیقت، انکارناپذیر است که گرفتن و دادن رشوه در سطوح مختلف حکومت وجود داشته و در واقع فقط با رشوه دادن است که خیلی درها برای مردم باز می‌شود. در نتیجه می‌بینیم که اگرچه مقصد واقعی این پول‌ها معلوم نیست، از این طریق قسمتی از درآمد نفتی به مردم نمی‌رسد. این حقیقت را هم باید بپذیریم که ایران در خارج و به خصوص در یمن، عراق، سوریه و فلسطین بسیار فعال است و بنا بر این می‌توان نتیجه‌گیری کرد که قسمتی از درآمد نفتی یا به عبارت دیگری قسمتی از پول ملت به فعالیت‌های سپاه در این کشورها تعلق می‌گیرد، سپاهی که قسمت مهمی از اقتصاد ایران را در دست دارد و هر جا به نفعش باشد دخالت می‌کند و معمولا از این دخالت سود هنگفتی می‌برد. این سوال همانند سوالات متعدد دیگری بی‌پاسخ مانده است که هدف از حضور و فعالیت در این کشورها چیست؟ ایران کشوری است دارای قدرت و توانایی دفاع از منافع ملی و تمامیت عرضی خود پس چه لزومی دارد که برای تامین ماجرا‌جویی‌های حکومت مردم برای تامین مایحتاجات زندگی خود بیش از پیش با مشکل روبرو شوند؟ و چه لزومی دارد که هموطنانی که به این افزایش ناگهانی معترضند به دست نیروهای انتظامی و امنیتی کشته شوند؟ مردم ایران سال‌هاست که دلسوزانه از مسلمانان گرفتار در سراسر جهان و به خصوص در خاورمیانه حمایت کرده و بارها هر چه داروندارشان را در این راه فدا کردند ولی وقتی مردم ایران از همه سو تحت فشار بوده و با سختی و گرانی و تورم کمرشکن دست و پنجه نرم می‌کنند بهتر است در بین تصمیم‌گیران حکومت به جای تشدید مشکلات معیشتی، برای حل این مشکلات و آسایش مردم چاره‌اندیشی شود تا بار دیگر شعار «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران» ورد زبان مردم نشود؛ در اعتراضات اخیر دیدم که هزینه واقعی بنزین خیلی بیشتر از ریال و تومان است، الآن نیاز است حکومت مردم ایران را اولویت قرار دهد تا
