B.1.1.529
پیدایش سویه بسیار عفونی جدید کوید-۱۹ بار دیگر سبب ترس و نگرانی شدید جهانیان شد. سازمان جهانی بهداشت اعلام کرد که این سویه جدید که امیکرون نام دارد، جهان را با خطری «بسیار شدید» مواجه ساخته است. عکس‌العمل کشورها به این خطر تازه البته یکسان نبوده است؛ در این میان کشورهایی داریم که وجود سویه امیکرون در داخل خود را امری بازگشت ناپذیر تلقی کرده و اکنون شیوه‌های کند و محدود کردن شیوع امیکرون را در پیش گرفته‌اند. این در حالی است که برخی دیگر اقدام به بستن مرزهای خود کرده‌اند. از آن طرف هم شرکت‌های تولیدکننده واکسن کرونا هشدار داده‌اند که میزان تاثیر واکسن‌های موجود بر سویه امیکرون مشخص نیست.
سویه امیکرون در حوزه اقتصادی نیز به دلیل ترس از موج تازه‌ای از قرنطینه و گسستگی زنجیره تامین و محدودیت‌های حمل و نقل احتمالی، باعث نگرانی تجار و بازرگانان و کاهش رشد اقتصادی شده است. با وجود اینکه میزان سرایت‌پذیری امیکرون همچنان معلوم نشده اما با این حال سایه آن بر اقتصاد جهانی سنگینی می‌کند که البته ایران از این قاعده مستثنی نیست. از طرف دیگر مذاکرات وین در حالی جریان دارد که تورم ویرانگر، اقتصاد کشور و معیشت مردم را به خاک سیاه نشانده است و از دیگر سو قیمت نفت که رکن مهمی در بودجه دولت است، در پی اعلام پیدایش سویه امیکرون افت بشکه‌ای ده دلاری را به خود دیده است. زمان مورد نیاز برای جبران خسارات اقتصادی ناشی از خروج آمریکا از برجام و تحریم و کرونا به ده‌ها سال می‌رسد؛ خلاصه آینده اقتصاد و بودجه دولت به شدت مبهم و غیرقابل پیشبینی است. بنا بر این نیاز است بودجه ۱۴۰۱، به ذخایر ارزی، بخش خصوصی و معیشت مردم فشار مضاعف وارد نکند و برای بحران‌های احتمالی نظیر ادامه یا تشدید بحران کرونا، تحریم‌ها و… نیز بررسی‌ها و چاره‌اندیشی‌های لازم انجام شود.
این نکته نیز گفتنی است که شرایط اقتصاد جهانی طوری است که نباید روی روسیه و چین حساب باز کرد چراکه آنها هم گرفتار مشکلات اقتصادی خودشان هستند و احتمال رکود اقتصادی آنها بر دلایل مختلفی ناچیز نیست.
دولت و مجلس در طی کشمکش‌ها بر سر بودجه باید این واقعیت را در نظر بگیرند که چاره کار، انزوا طلبی و دشمن‌تراشی نیست؛ تنها چاره کار، تعامل با جهان است و چه بخواهیم و چه نخواهیم، بزرگترین فرصت‌ها محدود به یکی دو کشور نیست بلکه صرفاً با تعامل با کل جامعه جهانی دست یافتنی است.
