ایران و هند قرارداد ۱۰ ساله را برای توسعه پروژه بندر چابهار امضا کردند
۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۳، وزیر راه و شهرسازی کشور و وزیر بنادر و کشتیرانی هند در مراسمی اعلام کردند که پس از سال‌ها مذاکره، ایران و هند قرارداد بلندمدتی را برای توسعه و بهره برداری از بندر چابهار امضا کرده اند.
هند این بندر را که در ساحل جنوبی استان سیستان و بلوچستان و هم در نزدیکی با مرز پاکستان قرار دارد، یک بندر راهبردی و حیاتی می‌داند.
در قالب این قرارداد، هند مسوئلیت تجهیز و مدیریت و عملیات بندر بهشتی، چابهار را برای مدت ۱۰ سال برعهده خواند گرفت و هدف اصلی این برنامه این است که بندر چابهار به هند برای دور زدن بنادر کراچی و گوادر در پاکستان، یک مسیر جایگزین به افغانستان و آسیای میانه ارائه می‌دهد.
در پی تاییدیه این توافقنامه، وزیر کشتیرانی هند درباره این قرارداد گفت که این یک «لحظه تاریخی» برای هند است و افزود که «این توافق نه تنها پیوندهای بین دو کشور بزرگ را تقویت می‌کند، بلکه گامی استور برای هند در زنجیره تامین جهانی و بخش دریایی است.»
بخاطر این که بندر شهید بهشتی در دهانه دریایی عمان و اقیانوس هند واقع و نیز بخشی از کریدور حمل و نقل بین‌المللی شمال-جنوب است، یک مسیر حیاتی برای تجارت بین‌المللی محسوب می‌شود و همچنین این قرارداد نقش مهمی در رشد اقتصادهای هر دو کشور ایران و هند ایفا خواهد کرد.
گزارش شده است که در مرحله اول این پروژه و برای تقویت زیرساخت‌های این بندر، ۲۵۰ میلیون دلار سرمایه‌گذاری خواهد شد.
هند در سال ۲۰۱۶ میلادی فعالیت خود را در توسعه بندر چابهار آغاز کرده اما به خاطر اعمال تحریم‌های غربی علیه ایران، این فعالیت به تاخیر انداخته بود.
مدیرکل بنادر دریانوردی استان سیستان و بلوچستان درباره همکاری با هند در این بندر گفته که این قرارداد، قرارداد سرمایه‌گذاری است نه واگذاری و تجهیزاتی که قرار است در قالب این قرارداد وارد ایران خواهند شد، پس از ۱۰ سال به ایران واگذاری می‌شوند.
لازم به ذکر است که این قرارداد با موافقت هردو طرف تمدید پذیر است.
