تحریم و انزوا، مسکو و تهران را به هم نزدیکتر کرده است

ایران و روسیه دو کشوری هستند که در سال‌های اخیر در سخت‌ترین شرایط تحریمی به سر می‌برند و. هرچند در مورد درستی و قابل توجیه بودن وضع تحریم‌ها علیه این کشورهای «مختل نظم جهانی» در سازمان ملل متحد اختلاف‌نظرهای چندانی دیده و شنیده نمی‌شود، از طرف دیگر بدیهی است که تحریم‌ها نه تنها هدف اصلی وضع‌کنندگان آنها را حاصل نکرده بلکه به درد و رنج مردم ایران و روسیه منتج شده، آن هم بدون اینکه رهبران این کشورها درباره اقدامات خود به فکر و تامل وادار شوند. در نتیجه می‌توان گفت، نتیجه تحریم‌ها، انزوای ایرانی‌ها و روس‌ها بوده و از دیگر سو، نزدیکی هر چه بیشتر حکومت‌های ایران و روسیه را در پی داشته است. امانوئل اتولنگی، تحلیلگر «بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها» در اظهارنظر اخیر خود در این باره چشم‌اندازی مخوف از آینده روابط ایران و روسیه را ارائه کرد و گفت: اهداف نهایی هر دو کشور از شباهت‌های فراوانی برخوردار است و لذا انتظار می‌رود میزان همکاری آنها افزایش پیدا کند چراکه هردو حکومت، دیکتاتوری هستند که نظم بین‌المللی را به چالش می‌کشند.

ایجاد مسیر پشتیبانی تدارکی برای ارسال تجهیزات نظامی از جمله پهپاد از ایران به روسیه، نمونه نوع همکاری دو جانبه دستگاه‌های نظامی دو کشور است که در آینده برای قدرت‌های غربی دردسرساز واقع خواهد گردید. در همین ارتباط نیز چند هفته پیشُ روزنامه وال استریت ژورنال از احتمال احداث کارخانه ساخت پهپاد توسط ایران در خاک روسیه خبر داد. این در حالی است که ایران همواره ارسال پهپادهای «شاهد» برای روسیه را تکذیب کرده است. البته گفتنی است همکاری ایران و روسیه به بخش‌های نظامی محدود نیست و بخش های تجاری و بانکی را هم در بر می‌گیرد که اتصال شبکه‌های بانکی دو کشور به هم، مصداقی از عمق همکاری ایران و روسیه در راستای دور زدن تحریم‌های بین‌المللی است.